Płyty winylowe - Polskie Nagrania seria Polish Jazz 1965 – 1989 edycja polska - rosyjska - niemiecka

Płyty winylowe w serii POLISH JAZZ wydawane były przez Polskie Nagrania MUZA w latach 1965 – 1989.

Serię „Polish Jazz” wymyślił Ryszard Sielicki, kompozytor i dyrektor artystyczny Polskich Nagrań, a przez lata realizował ją muzykolog Andrzej Karpiński.

W jednym z wywiadów Andrzej Karpiński podał powody powstania serii: „Zainicjowanie tej serii w tamtym czasie było jak najbardziej uzasadnione – polski jazz bowiem, po wyjściu z tzw. podziemia, robił prawdziwą furorę, gromadząc na licznych koncertach i festiwalach (np. Jazz Jamboree) tłumy słuchaczy. Kontakty naszych muzyków z czołówką światowego jazzu przyniosły znakomite rezultaty, czego dowodem są właśnie te płyty. Krótko mówiąc, zaczęliśmy się liczyć na światowych rynkach muzycznych”.

Przy pracy nad tą serią spotkali się najsłynniejszy polski fotograf jazzu Marek Karewicz oraz światowej sławy artysta grafik  Rosław Szaybo, późniejszy dyrektor artystyczny w wytwórni CBS. To on zaprojektował słynne logo „Polish Jazz” i był autorem okładek pierwszych dziewięciu albumów tej kultowej serii.

W czasie 25 lat wydano 76 płyt winylowych. Najlepsi jazzmani, wybitne albumy muzyczne, jazz poszukujący, tradycyjny, doceniany na świecie. Płyty wydane w serii Polish Jazz to encyklopedia polskiego jazzu.

Uwaga :

Za nieformalny początek tej serii (jeszcze bez logo „Polish Jazz”) jest uznawany album kwintetu Andrzeja Kurylewicza „Go Right” – album z autorskimi kompozycjami Andrzeja Kurylewicza oraz Wojciecha Karolaka i Jana Ptaszyna Wróblewskiego, chociaż w mojej ocenie uznawanie go za nr 0 w serii jest mocno naciągane. O ile w przypadku wznowienia na CD da się to jakoś uzasadnić , to w przypadku płyt winylowych wygląda to na zabieg czysto marketingowy.

Pierwsza płyta z serii Polish Jazz vol. 1 Warsaw Stompers – New Orlean Stompers – Polskie Nagrania Muza – XL 0236 ukazała się w 1965 roku, a ostatnia Polish Jazz vol. 76 Lora Szafran – Lonesome Dancer  – Polskie Nagrania Muza – SX 2840 ukazała się w 1989r.

OZNACZENIA:

XL – oznaczenie płyty 12-calowej MONO

SX ( później SXL )- oznaczenie płyty 12-calowej STEREO

OKŁADKI :

Oznaczenia na okładkach ( tak na awersie jak i na rewersie ) częstokroć miały niewiele wspólnego z formatem w jakim została nagrana płyta. Ponieważ były ogromne problemy z poligrafią ( papier był limitowany a terminy wydania okładek nieznane ) zwykle drukowano na okładce oba oznaczenia tzn. XL a pod spodem SXL. Można więc było do takiej koperty włożyć tak nagranie MONO danego artysty jak i STEREO. Ale były też koperty gdzie był tylko nadruk XL albo SXL.

ETYKIETY :

Kolor etykiet to cała historia i trudno tu o zdecydowanie trafną opinię.

Płyty od vol. 1 do vol. 15 MIAŁY TYLKO etykiety w kolorze BLUE z niebieskimi napisami i były to płyty MONO.

Ale były też etykiety MUZA RED MONO 

Od płyty vol. 14 do vol. 51 oprócz etykiet BLUE i RED STEREO pojawiły się także etykiety w kolorze RED z czarnymi oraz srebrnymi napisami.

Od płyty vol. 52 do płyty vol. 55 podstawowy kolor etykiet to RED.

Od płyty vol. 56 do 62 pojawiają się także etykiety w kolorze BEIGE  z dużym napisem MUZA pośrodku.

Od płyty vol. 63 do vol. 76 podstawowy kolor etykiet to BEIGE z półokrągłym napisem POLSKIE NAGRANIA.

Bardzo rzadko pojawiały się tez płyty z etykietami BLACK :

WYDANIA EXPORTOWE :

Płyty z serii o vol. 1 do vol. 27 były tłoczone w Pionkach,także na eksport do ZSRR , wszystkie miały etykietę BLUE tzw. Russian Labels z napisem  CYRYLICĄ „Третья группа „

i także CYRYLICĄ tytuły nagrań. Okładki były takie jak wydania polskie. Płyty vol. 1 – 17 były w wersji MONO. a vol. 18 – 27 w wersji STEREO.

EWENEMENT :

Z całej serii tylko płyta vol.16 została wydana na rynek niemiecki z etykietą BLUE, napisami w języku niemieckim i tylko dla tej płyty wykonano specjalną okładką z opisem także w języku niemieckim.

Płyty TYLKO w wersji MONO tłoczono do vol. 13  „NOVI” – Bossa Nova z 1967 roku, następnie wydawano równolegle wersją MONO i STEREO.

Od płyty vol. 32 zaprzestano wydawania wersji MONO , z okładek zniknęło oznaczenie XL, a po pozostało tylko SXL jako wersja STEREO.

W 1969 roku z okazji wystawy w Moskwie „Польская юбилейная промышленная выставка – Москва 1969” przedstawiono część płyt z serii wyróżnionych  poprzez  umieszczenie na awersie każdej z okładek płyt stosownej naklejki jak na foto, ale nie były to wznowienia.