W latach 1983 – 88 wydano 3 płyty winylowe 12″ tzw. „specjalne” , każda w limitowanym nakładzie podobno 500 egz. rozprowadzane „po uważaniu” wśród krewnych i znajomych Królika.
A oto co pisze o 1-szej płycie Milesa Davisa i Ray Charlesa jazzfan Janusz Zagórski :
„O pierwszej płycie (PSJ-X-001) dowiedziałem się podczas JJ’84. Uczestniczyłem w spotkaniu na którym omawiano ten temat. Z rozmowy wynikało że płyty jeszcze fizycznie nie ma, ale niedługo powinna się pojawić. Była mowa o 470 numerowanych egzemplarzach. Jakiś czas później poproszono mnie, żebym przy okazji mojej podróży służbowej odebrał kilka egzemplarzy. Myślę że było to jeszcze w 1984 roku. Niestety byłem tylko kurierem… ale mając wydeptaną ścieżkę, już kilka miesięcy później jechałem po swój egzemplarz. W obu przypadkach, czyli na przestrzeni ok 6 m-cy, płyty opakowane były w zastępcze okładki Pojazzu – niebiesko-seledynowe tło. Swoją drogą można by je wszystkie jakoś pookreślać. Dołączone też były tekturowe wkładki formatu pocztówki z powtarzającym się kolorowym (od jasno-różowego do czerwonego) napisem „We Want Miles”. Plus czarny znaczek Jazz Jamboree. Druga strona pocztówki czysta.
Jeśli chodzi o płytę PSJ-X-003 Raya Charlesa to widziałem stos płyt – wszystkie w foliowych kopertach wewnętrznych, zapakowane dodatkowo w papierową wewnętrzną kopertę z otworami na label.”
I Jacek Karolak, przez wiele lat pracownik POLJAZZ-u :
„Nakłady płyt nie są znane. Możemy mówić o kilkuset egzemplarzach. Góra tysiąc. Ale nie są to dane potwierdzone. Do płyt Milesa były wydrukowane okładki. Niestety nie udało mi się dotrzeć do skanów bądź czytelnych zdjęć. . Będąc w Zarządzie PSJ na Chmielnej, dowiedziałem się o tych 150 okładkach i planach wypuszczenia ich na rynek. Na przeszkodzie stanęły prawa autorskie. Co prawda w PRL można było zrobić to i owo ale Amerykanie mogliby nam zrobić krzywdę. Podobno wydrukowano 150 takich okładek. PSJ miał ochotę wypuścić je na rynek. Niestety nie udało się. Jeśli chodzi o Ray Charlesa to nie dotarłem do żadnego śladu aby była wydrukowana dedykowana okładka. Płyty były kolportowane w okładkach uniwersalnych tzw. zastępczych. „
Opracował : Jacek KAROLAK
Źródło : https://www.winyl.net/search.php?keywords=p%C5%82yty+CD&t=2367&sf=msgonly
