Firma Decca zaproponowała nagranie płyty, do czego doszło w Londynie w sierpniu 1964 r. Ten pierwszy longplay polskich jazzmanów, nagrany i wydany za granicą, otrzymał tytuł Lola – Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Quartet. Są na nim utwory lidera oraz Gulgowskiego i „krakowiak” Ol’ Man River. Prócz Loli i Piątawki godna uwagi jest Rozpacz, w której Namysłowski zastosował efekt przyspieszenia tempa (accelerando), w jazzie rzadko spotykany (taki agogiczny manewr zastosują też Komeda i Kurylewicz). W improwizacji altu, często granej w trio bez fortepianu i daleko odchodzącej od pierwotnej harmonii tematu, są zestawione z sobą krótkie motywy w sposób przypominający grę Ornette’a Colemana lub Erica Dolphy’ego, a więc ujawniają się freejazzowe skłonności artysty. Nigdy jednak Namysłowski nie stanie się muzykiem freejazzowym tout a fait, skorzysta jedynie z pewnych free jazzowych elementów, gdy mu to będzie potrzebne. Płyta ukazała się tak w wersji mono jak i stereo.

źródło : Fragment książki Historia Jazzu w Polsce – K. Brodacki.