W czasopiśmie JAZZ nr 6/1963 przeczytamy jak nagrana została płyta  w dniu 3 maja 1963 r.:

„W Kopenhadze zgłosił się przedstawiciel amerykańskiej wytwórni „Metronome” i jak wszyscy poprzedni pragnął nagrać zwłaszcza „Etiudy baletowe”. Do ostatniego dnia pobytu w Danii nie było wiadomo, czy nagranie dojdzie do skutku. Zaczęły się telefony do Sztokholmu celem ściągnięcia Rune Carlssona, który ciągle był nieuchwytny i nie mógł się wyplątać z podjętych zobowiązań w Szwecji. Komeda na gwałt przearanżował „Etiudy” na inny zestaw instrumentów : zamiast puzonu i altu oraz wokalizy miała wejść trąbka Allana Botschynskiego. W ostatnim dniu robiono próby jeszcze bez Carlssona, którego oczekiwano z godziny na godzinę. Zjawił się wieczorem zmordowany całodzienną jazdą własnym, dopiero co nabytym w Sztokholmie wozikiem. O pierwszej w nocy   wszyscy zjawili się w studio. Pozorny spokój naszych muzyków krył niezwykłe napięcie nerwowe. Nagranie, przesłuchanie, nagranie, przesłuchanie, nagranie. Ciągle jeden i ten sam utwór. Ciągle źle, słabo, nie do przyjęcia. Zniecierpliwione twarze ekipy technicznej. Dużo czarnej kawy, piwa, papierosów. Dochodzi do kilku scysji Dyląga z Wróblewskim. Jeden Komeda jest pozornie spokojny. Wreszcie atmosfera się rozładowuje. Znika trema, zaczyna iść coraz lepiej. Nagranie kończy się o ósmej rano.

Na płycie oprócz „Etiud” będą jeszcze dwie kompozycje Krzysztofa Komedy : „Alea” i „Crazy girl”. Longplay ma nosić tytuł: Komeda – pozdrowienie z Polski „.

Józef Waczków

P.S.

Jak wiadomo ostatecznie płyta miała tytuł :

Krzysztof Komeda – Ballet Etudes / The Music Of Komeda – A Jazz Message From Poland Presented By An International Quintet