Krzysztof Komeda (właśc. Krzysztof Trzciński), kompozytor jazzowy, pianista i lekarz. Urodzony 27 kwietnia 1931 w Poznaniu, zmarł 23 kwietnia 1969 w Warszawie.

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 7 lat. W 1950, podczas pobytu w Krakowie, po raz pierwszy wziął udział w jam session. Studiował w Akademii Medycznej w Poznaniu. Już jako student medycyny nawiązał współpracę z Dixieland Band Jerzego Grzewińskiego, w latach 1952-54 grał z zespołem Melomani. Po ukończeniu studiów w 1955, podjął pracę w klinice laryngologicznej w Poznaniu. (Tu po raz pierwszy użył pseudonimu „Komeda”, gdyż chciał ukryć swoją fascynację jazzem przed współpracownikami.) W 1956 założył Sekstet Komedy, z którym zadebiutował podczas otwarcia Oddziału Telewizji w Poznaniu. Pierwszy znaczący sukces grupa, grająca w składzie: Komeda, Jerzy Milian, Stanisław Pludra, Józef Stolarz, Jan Wróblewski, Jan Zylber, odniosła na 1. Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie w 1956. W 1957 zespół otrzymał srebrny medal na 6. Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży w Moskwie. Od tego roku rozpoczęła się również długoletnia współpraca Komedy z Romanem Polańskim. W 1958 pianista przeniósł się do Krakowa. Został członkiem zespołu Jazz Believers i w tym samym roku wystąpił na 1. Festiwalu Jazz Jamboree (brał udział w jego kolejnych edycjach do 1967).

Koncertował w kraju oraz za granicą – Szwajcaria, NRD, RFN, Czechosłowacja i Jugosławia. W 1960 wyjechał po raz pierwszy do Skandynawii i później powracał tam co roku. Dokonał wielu nagrań radiowych i fonograficznych. W 1965 wziął udział w prestiżowym projekcie niemieckiego promotora i krytyka Joachima Berendta.

W styczniu 1968 Krzysztof Komeda wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował nad muzyką do filmów Rosemary’s Baby i The Riot. W grudniu tego roku uległ w Los Angeles ciężkiemu wypadkowi. Do kraju przewieziono go 18 kwietnia 1969.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.