Jan Jarczyk – (1947 – 2014 ) polski muzyk jazzowy, pianista, kompozytor, aranżer, muzyk sesyjny, pedagog.Urodził się 7 października 1947 roku w Krakowie. Tam skończył liceum muzyczne w klasie fortepianu i kompozycję na PWSM u Lucjana Kaszyckiego (1972). Swoją profesjonalną karierę zaczynał jeszcze w pierwszej połowie lat 60., grając m.in. w klubie jazzowym Helicon na Św. Marka z różnymi formacjami Tomasza Stańki i Leszka Żądło. Od 1965 roku był razem z Januszem Stefańskim (dr) i Janem Gonciarczykiem (b) członkiem Kwartetu Zbigniewa Seiferta – w czasach, gdy Seifert jawił się jako obiecujący, coltrane’owski saksofonista, a nie skrzypek. Razem zdobywali nagrody na wrocławskim Jazzie nad Odrą i prezentowali swoje autorskie propozycje na festiwalach Jazz Jamboree ’69 i ’70. Po tym drugim warszawskim występie muzycy zdecydowali się pójść swoją drogą – Jan Jarczyk wybrał wówczas Warszawę i pracę w licznych projektach studyjnych.
