ADAM PIEROŃCZYK
ADAM PIEROŃCZYK urodził się w 1970 roku w Elblągu, do 18 roku życia mieszkał w Braniewie, następnie z rodziną wyjechał do Niemiec.
Na saksofonie zaczął grać jako 18-latek, a cztery lata później został studentem Akademii Muzycznej w Essen. Początki jego muzycznej kariery związane są ze sceną niemiecką. Tam też powstał jego pierwszy zespół Temathe. Po powrocie do Polski w 1994 roku Pierończyk natychmiast wszedł w orbitę najbardziej aktywnych i poszukujących muzyków młodego pokolenia. Dwa lata później został zaproszony przez Leszka Możdżera do nagrania płyty „Talk To Jesus”, a później wraz z nim stworzył duet, który wpisał się w historię polskiego jazzu nie tylko cyklem doskonale przyjętych przez publiczność koncertów, ale również docenionych przez grona profesjonalne koncertowych płyt „19-9-1999” oraz „Live In Sofia” – uznaną przez magazyn „Jazz Forum” Najlepszym Jazzowym Albumem Roku.
Adam Pierończyk to nie tylko znakomity saksofonista, ale także na tyle silna osobowość muzyczna, by śmiało podjąć wyzwania lidera własnych zespołów. W tej roli zadebiutował w 1997 roku, kiedy to na sklepowe półki trafił album „Few Minutes In Space”, w nagraniu którego gościnny udział wziął jego idol z czasów młodzieńczych, Zbigniew Namysłowski. Na płycie spotkały się dwa pokolenia polskich jazzmanów, a o Pierończyku zaczęło się mówić jak o największej nadziei naszej sceny jazzowej. Potwierdzeniem tego była także pierwsza z wielu nominacji do nagrody Fryderyka.
Jego pozycję umacniają kolejne nagrywane przez niego płyty, już nie dla polskich oficyn wydawniczych, ale dla znanej wytwórni z Niemiec PAO Records. W 2001 roku na sklepowe półki trafia płyta „Digivooco” będąca głębokim ukłonem w stronę elektroniki, zrealizowana wraz z gościem specjalnym, saksofonistą Gary Thomasem. Potem „Amusos”, na której po raz pierwszy pojawia się czarnoskóra wokalistka z Beninu, Mina Agassi, a w kolejnych latach albumy wydane przez inny niemiecki label Meta Records – „Busem po São Paulo” oraz jej koncertowa wersja „Live In Berlin”. Każda z tych płyt doczekała się bardzo wysokich ocen nie tylko w Polsce, ale również za granicą i w ogromnym stopniu utrwaliła opinię o Adamie Pierończyku jako jednym z najbardziej innowacyjnie tworzących artystów w Europie.
W 2010 roku Pierończyk po raz kolejny zmienił barwy wydawnicze i podpisał kontrakt z prestiżową berlińską wytwórnią Jazzwerkstatt. Ich pierwszym albumem był nagrany m.in. wspólnie ze słynnym kontrabasistą Anthonym Coxem „El Buscador”, najbardziej etniczna spośród dotychczasowych płyt Pierończyka, nominowana do nagrody Fryderyka 2011.
Szczególnie głośnym echem odbił się kolejny album – „KOMEDA – The Incocent Sorcerer” – pod kilkoma względami wyjątkowy. Po raz pierwszy muzyk sięgnął po kompozycje nie swojego autorstwa i dodatkowo zinterpretował je rezygnując z obsady fortepianu. Zabieg ryzykowny, zwieńczony pełnym sukcesem. „KOMEDĘ” okrzyknięto najlepszą komedowską płytą od czasu „Litanii” Tomasza Stańki, a jej autora wizjonerem. Uznanie tym bardziej cenne, że wyrażone także przez krytyków amerykańskich z magazynu „PopMatters” oraz najsłynniejszego na świecie portalu poświęconemu jazzowi „All About Jazz”. W Polsce album miał pięć nominacji do Fryderyka i zwyciężył w dwóch kategoriach, na najlepszy Jazzowy Album Roku i Jazzowego Muzyka Roku.
Związany z prestiżową wytwórnią płytową Jazzwerkstatt Berlin. Ostatni album Pierończyka wydany przez tę wytwórnię to „The Planet Of Eternal Life”, czyli recital solo na saksofon sopranowy, jaki artysta dał w czerwcu 2013 roku z okazji 50 rocznicy istnienia Jazzwertkstatt w Peitzu.
W ostatnim okresie szczególnie owocna okazała się współpraca Pierończyka z Miroslavem Vitousem, światowej sławy czeskim kontrabasistą, który grywał m.in. z Milesem Davisem, Waynem Shorterem i Joem Zawinul. Ich pierwsza wspólna płyta, „Wings” była nominowana do Fryderyków 2016 w kategorii Album roku – muzyka jazzowa, zaś sam Pierończyk otrzymał wówczas nominację w nowej kategorii Artysta roku. Drugi album tego duetu, wydany przez austriacką wytwórnię PAO Records „Ad-lib Orbits” to 16 improwizowanych utworów skomponowanych przez obu muzyków, które zarejestrowano w studio należącym do Vitousa.
Przez bez mała dwie dekady aktywności na scenie muzycznej Adam Pierończyk od największej nadziei polskiego jazzu stał się jedną z najświetniejszych jego wizytówek. Koncertuje na całym świecie. Od 2003 roku nieprzerwanie zwycięża w ankiecie Jazz Forum w kategorii „Najlepszy Saksofonista Sopranowy”. Jego dorobek płytowy w roli lidera jest równie imponujący jak ten, w którym udziela się tylko jako sideman. Grywał i nagrywał z całą plejadą słynnych postaci jazzu, spośród których warto wymienić nazwiska takie jak Gary Thomas, Anthony Cox, Michel Donato, Andrzej Cudzich, bracia Oleś, Vitold Rek, Wolfgang Pushnig, Herb Robertson, Mircea Tiberian, Maurice de Martin, Jacek Kochan, Ed Schuller, Anna Serafińska, Nelson Veras, Sam Rivers, Greg Osby, Jeff 'Tain’ Watts, Trilok Gurtu, Ted Curson, Lage Lund, Orlando Le Fleming, Joe Martin, Jean-Paul Bourelly, Avishai Cohen, Tomasz Stańko, Archie Shepp, Bobby McFerrin i Joey Calderazzo. Występował w klubach i na festiwalach w Europie (Polska, Niemcy, Francja, Włochy, Belgia, Szwajcaria, Austria, Wielka Brytania, Szwecja, Dania, Czechy, Węgry, Bułgaria, Rumunia, Rosja, Ukraina) oraz poza nią (Kazachstan, Kirgizja, Maroko, Izrael, Stany Zjednoczone). W sierpniu 2019 roku Pierończyk wystąpił w Teheranie podczas Show of Hands Festival.
Komponuje także muzykę do spektakli teatralnych: „Śmierdź w górach” w reż. Konrada Imieli i Cezarego Studniaka (2006), „Stalker” w reż. Jakuba Roszkowskiego (2012), „Szwejk. Na tyłach” w reż. Adama Walnego (2013). W latach 2004-2005 dyrektor artystyczny festiwali Jazz aux Oudayas i Jazz Au Chellah w Rabacie, stolicy Maroko. Od 2011 do 2015 roku dyrektor artystyczny Sopot Jazz Festival. Od 2019 roku objął funkcję dyrektora artystycznego i artysty rezydenta Festiwalu Jazz Juniors w Krakowie.